Joanna Siedlecka pokazała Herberta w podobny sposób, jak Gombrowicza w Jaśniepaniczu, Witkacego w Mahatmie... czy Kosińskiego w Czarnym ptasiorze. Interesowała ją przede wszystkim osobista, prywatna strona życia poety, ta, którą zaczyna dziś - jak pisze - przykrywać coraz grubsza warstwa werniksu. Herbert nie przepadał za wywiadami, jego życie pozostaje więc nadal tajemnicą i wyzwaniem dla biografów. Sama Siedlecka pisze we wstępie, że książka jest raczej autorskim patchworkiem, złożonym z nie publikowanych dotąd zdjęć, dokumentów i relacji przeróżnych osób mniej lub bardziej z poetą związanych. Nie ma relacji Katarzyny Herbertowej, która nie zgodziła się na wywiad.
pap
![Transcendencja zaklęta w dźwiękach. Awangardowe misterium Rosalíi [RECENZJA]](https://v.wpimg.pl/M2NiNDlmYlMvCzh3QxZvRmxTbC0FT2EQO0t0ZkNeeAI2RigtAAg_Vz4GYCMeGD1TORlgNABCLEInRjh1QwkkQT4FLz1DCCBQKw1hJggJLwF6UXxpDV98AmNdLCAJQHQBfQtjc19cLgEtC3p9Cg8vEDM)