Saul Bellow nie żyje
5 kwietnia w swoim domu w Brookline w stanie Massachusetts zmarł Saul Bellow.
Bellow jest uznawany za najważniejszego amerykańskiego pisarza od czasów II wojny światowej.
Urodził się w Kanadzie, 1915 roku. Pochodził z żydowskiej rodziny imigrantów z Rosji. Dzieciństwo spędził w ubogim, ale za to niezwykle zróżnicowanym narodowościowo otoczeniu emigrantów. Mały Salomon Bielow – bo takie jest prawdziwe nazwisko pisarza – miał, zgodnie z marzeniami matki, zostać rabinem, został nawet posłany do odpowiedniej szkoły, jednak częste choroby, pobyty w szpitalach i podejrzenie gruźlicy uniemożliwiły taki rozwój drogi życiowej. Bellow wychowywał się w Chicago, tam też zdobywał wykształcenie. Swą karierę zawodową zaczynał jako wykładowca uniwersytecki. Z wykładami o literaturze amerykańskiej odwiedził wiele krajów, również Polskę. Przygodę z literaturą zaczynał jako recenzent, biorący za tekst po dziesięć dolarów. Z czasem jego wirtuozeria w operowaniu piórem została dostrzeżona i został uznany za mistrza melancholijnego nastroju z lekka doprawionego groteską.
Saul Bellow debiutował powieścią Człowiek w zawieszeniu (1944). Utwór przynosi analizę wewnętrznych rozterek młodego mężczyzny oczekującego na wcielenie do armii. Wielkim sukcesem Bellowa była jego kolejna powieść, Przygody Augiego Marcha. Innymi ważnymi dziełami Bellowa są: Korzystaj z dnia (1956), Herzog (1964), Henderson, król deszczu (1959), Planeta pana Sammlera (1969), Dar Humboldta (1975), Grudzień pana dziekana (1982). W swych utworach, które nierzadko mają podłoże autobiograficzne (bądź kryptoautobiograficzne i stanowią tym samym grę z czytelnikiem), Bellow ukazywał moralno-psychologiczne rozterki amerykańskiego intelektualisty. Bohater Bellowa jest zwykle wyobcowany, boryka się ze swoją nadwrażliwością oraz wrogim nastawieniem otoczenia.
W 1976 roku Saul Bellow otrzymał Literacką Nagrodę Nobla. W uzasadnieniu napisano wówczas, że twórczość Bellowa cechuje „zrozumienie ludzi i subtelną analizę współczesnej kultury”. Rok 1976 obfitował również w inne szczęśliwe wydarzenia: pisarz otrzymał w tym czasie również Nagrodę Pulitzera. Aż trzy razy odbierał amerykańską Narodową Nagrodę Literacką( w 1954, 1965 i 1971 roku).
W chwili śmierci Saul Bellow miał 89 lat. W ostatnich chwilach towarzyszyły mu żona i córka.
