Ach Sosnowskiego. Eseje o kondycji współczesnego człowieka
Dziś na półki księgarń trafia najnowsza książka Jerzego Sosnowskiego Ach.
Ach jest zbiorem esejów na temat dylematów religijnych i etycznych, pytań o Kościół, wiarę, sens ludzkiego życia, współczucie, wybaczanie, etc.
Bohaterem i podmiotem mówiącym jest mężczyzna w średnim wieku, wykształcony, wrażliwy i myślący. Sosnowskiemu udało się uniknąć problemów z natrętnie wracającym problemem identyfikacji piszącego z narratorem i bohaterem utworu dzięki zręcznemu zabiegowi zrównania pewnych doświadczeń, ukazania ich wspólnoty, uczynieniu z bohatera współczesnego everymana przez co nie czytamy Ach jak literatury konfesyjnej, ale jak świetnie napisane eseje, mające skłonić do refleksji nad naszą duchową kondycją.
Punktem wyjścia jest poczucie przepływającego przez palce życia, przemijania oraz ogromu cierpienia, które jest zrozumiałe jedynie dzięki wierze. Bohater-narrator otrzymał katolickie wykształcenie, ale prawdy wiary wkładane do głowy nie zostały albo wystarczająco przeżyte, albo zrozumiane. Nie mają wystarczającej siły, ulatniają się, giną. Ale bohater żyje dalej. Funkcjonuje bez zauważalnych problemów. Do czasu, gdy odkrywa, że jego życie jest puste, brak w nim czegoś istotnego. A wypełniające je idee okazują się niewystarczające.
Eseje Sosnowskiego – na co zwracają uwagę krytycy – napisane są pięknym, rzadko dziś spotykanym językiem, przywodzącym na myśl polszczyznę międzywojenną.
Jerzy Sosnowski jest dziennikarzem telewizyjnym, publicystą i krytykiem literackim. Dał się poznać jako prozaik utworami Apokryf Agłai i Wielościan. Opublikował również szkice o literaturze Śmierć czarownicy! oraz Chwilowe zawieszenie broni.
