Autobiografia jako terapia

Książka opowiada prawdziwą historię 27-letnia Anny, chorej od ośmiu lat na stwardnienie rozsiane, która czas przymusowego zwolnienia zdrowotnego wykorzystuje, aby opisać swoją historię. Pisze o walce z ograniczeniami własnymi i otoczenia, o braku świadomości i o porywie serc, który poniósł ją w walce o zdrowie...

Pokazuje, jak trudno zachować względnie normalne życie w kraju, w którym standardy leczenia standardów wcale nie stanowią, jak trudno znaleźć w sobie odwagę, by przyznać przed światem światem: „tak, jestem chora na przewlekłą, nieuleczalną jak dotąd chorobę", jak to jest być kobietą „wielokrotnie upadłą", jak bardzo trzeba żyć na przekór, na złość, z uporem i nie tracąc nadziei...nawet, jeśli kolejne lata z chorobą coraz bardziej pozbawiają złudzeń.

Aż w końcu o tym, jak swoją wolą walki, bezkompromisowością w dążeniu do celu można sprawić, że znajdują się ludzie, którzy chcą pomóc. Coraz więcej ludzi...aż w pewnym momencie tworzy się sztab przyjaciół. Specyficznych, bo nigdy się nie widzieli...

Pamiętny bohater Powrotu do przyszłości od lat walczy z chorobą Parkinsona. Jego książka na ten temat to krzepiący pamiętnik, obejmujący ostatnie dziesięciolecie. Fox opowiada o swej rodzinie, pracy, której nie zaprzestał, działalności społeczno-politycznej i wierze, dzięki którym udało mu się pokonać załamanie i strach przed tym, co może się zdarzyć. Napisana z humorem i dystansem opowieść o poznawaniu siebie i długiej drodze ku normalnemu życiu, którą każdy chory powinien rozpocząć.

"Książka ta – powiedział w wywiadzie Kamil Durczok – będzie rodzajem posługi dla tych, którzy będą musieli zmierzyć się z rakiem. Będzie dla tych, którzy mają kogoś chorego blisko siebie albo sami na taką chorobę zapadają. Ale także dla tych wszystkich, którzy chcą wiedzieć, kim jest człowiek w chorobie i jakie stany świadomości mu towarzyszą".
"Gala"

Choroba nowotworowa jest w Polsce nadal tematem tabu. Kamil Durczok w rozmowie z Piotrem Mucharskim pokazuje, że opowieść o zmaganiach z rakiem nie musi być sensacyjną wiwisekcją. W szczery i przejmujący sposób opowiada o lęku przed chorobą, sile nadziei – i zachęca do profilaktyki.

Aktorka znana z serialu "Niania" osiem lat temu zachorowała na raka. Jednak pokonała nowotwór i postanowiła pomóc ludziom podobnie doświadczonym. Aktorka założyła Cancer Schmancer Movement, organizację wspierającą badania nad rakiem i upowszechniającą wiedzę o nim.

Sławomir Mrożek w słowie wstępnym i zakończeniu tej książki powiada, iż spisywanie wspomnień podjął w celach terapeutycznych. Chodziło o to, aby za pomocą metodycznego drążenia pamięci i przelewania na papier zawartych w niej przeżyć, obrazów i myśli pokonać afazję (utratę zdolności posługiwania się językiem, zarówno w mowie, jak w piśmie), którą został on dotknięty w wyniku udaru mózgu.

Inaczej mówiąc, Sławomir Mrożek , którego zresztą zawsze zajmowała kwestia tożsamości (narodowej, społecznej, kulturowej), z godną podziwu odwagą i determinacją wykorzystał przypadek własnej choroby do podjęcia zasadniczego problemu człowieka, jakim jest samoidentyfikacja jednostki. Co rozumiemy, mówiąc o sobie „ja”? Co to właściwie znaczy, że czujemy się „sobą”? Czy jest to stan ciągły, czy zmienny, a jeśli zmienny, to, co podlega zmianie? Co jest podstawą naszej tożsamości, którą wiążemy z naszym imieniem i nazwiskiem?

Natascha Kampusch została porwana przez niejakiego Wolfganga Priklopila jako 10-letnia dziewczynka w 1998 roku pod Wiedniem, gdy szła do szkoły. Teraz dziewczyna opowiedziała o tym, co działo się w garażu porywacza, gdzie trzymał ją przez osiem lat. Dziewczyna twierdzi, że napisanie książki jest formą terapii.

Andrzej Adam Zaorski jaki jest każdy widzi. Jednak po niedawno przebytym udarze mózgu zmienił się. Postanowił nawet przybrać nowe miano. Ale jakie? Kacper, Melchior...? A może Sławomir? Nasi ojce dawali nam imię - Andrzej -po Kmicicu. Dziś nazywają synów po Lepperze. Dla przodków - Adam - to był Mickiewicz, dla późnych wnuków - Michnik. Zważywszy na trudności autora w wymowie nawet swojego nazwiska pozostawmy przy dawnym, dobrym imieniu. Panowie Przysięgli! Oto głośna spowiedź aktora, który stracił głos. Oto poruszająca filipika mima, który nie może poruszyć palcem. Oto płomienna tyrada jąkały, obejmującego dyrekcję spalonego teatru. Posłuchajcie opowieści idioty! Pełnej wściekłości i wrzasku, nie znaczącej nic. Reszta...

Od Opowieści dla przyjaciela powinni zacząć lekturę ci, którzy Poświatowskiej dotąd nie czytali albo nie zdążyli polubić jej poezji. Opowieść została napisana w formie wyznania do konkretnej osoby, ale jest właściwie listem do czytelników. Autobiograficzna książka poetki i kobiety. Pięknie napisana historia miłości, choroby i wielkiej pasji życia. Życia, które jest wszystkim – mimo bólu i na przekór cierpieniu. Poetka mając dziesięć lat, zachorowała na anginę, której następstwem było zapalenie stawów. Niedługo potem ujawniła się u niej nabyta podczas choroby nieuleczalna wada serca - niedomykalność zastawki dwudzielnej.

Autentyczna historia pewnej Amerykanki, której po latach uciążliwej i dramatycznej walki z rakiem udaje się wreszcie pokonać chorobę. Kiedy zawodzą konwencjonalne i wyniszczające organizm metody leczenia, niespodziewany sukces przynosi zwrot ku makrobiotyce. Autorka opowiada o chwilach zwątpienia i nadziei pojawiającej się z każdą kolejną terapią. Jej relacja może nieść pocieszenie ludziom zmagającym się z chorobą nowotworową.
Po bolesnym doświadczeniu z rakiem Elaine Nussbaum została specjalistką od spraw żywieniowych i dyplomowaną instruktorką makrobiotyki. Od wielu lat udziela porad w swoim gabinecie w West Orange w New Jersey, a także prowadzi kursy gotowania makrobiotycznego. Jest cenionym wykładowcą, zapraszanym do różnych ośrodków w Stanach Zjednoczonych. Udzielała także licznych wywiadów w programach radiowych i telewizyjnych.

Poruszające świadectwo wewnętrznej przemiany kobiety dotkniętej nawrotem ciężkiej choroby. „… i niezależnie od tego, jak się to wszystko skończy, Bóg jest naprawdę dobry”, pisze autorka na kartach tej książki po tym, jak odkryła zdumiewająca prawdę o sile nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego.