Doris Lessing otrzymała Literacką Nagrodę Nobla
* Doris Lessing otrzymała Literacką Nagrodę Nobla.*
- Noblistka jest pisarką, której epicka proza jest wyrazem kobiecych doświadczeń. Przedstawia je z pewnym dystansem, sceptycyzmem, ale też z ogniem i wizjonerską siłą - napisano w uzasadnieniu jury.
Doris Lessing urodziła się w 1919. Jest autorką powieści społeczno-obyczajowych i psychologicznych, poświęconych szczególnie życiu kobiet (głośne Lato przed zmierzchem).
Przez całe dzieciństwo i młode lata mieszkała w Rodezji Południowej. W roku 1948, przeprowadziła się do Anglii. Znana z krytycznych opinii o polityce wewnętrzej RPA i tamtejszych imigrantów.
* Piąte dziecko Doris Lessing to powieść o innym*, o granicach normalności, o strachu przed wykluczeniem z normalnego społeczeństwa, o tolerancji i kruchości szczęścia. Piąte dziecko jest odmieńcem, które rodzi się w szczęśliwej, mieszkającej w pięknym wiktoriańskim domu rodzinie. Matka od początku czuje, że z piątym - Benem coś jest nie tak. Później jako matka dziwnego dziecka bywa napiętnowana przez znajomych, sąsiadów, otoczenie. Sama skarży się, że kiedy była jeszcze matką czwórki udanych dzieci, nikt tego nie doceniał. Teraz, kiedy jest ten piąty, nieprzyjemny, agresywny, o dzikim spojrzeniu, ona sam jest karana za jego grzechy, a jej szczęśliwa rodzina zaczyna się rozpadać. Inny zmienia, rujnuje bezpieczny świat ziszczonych marzeń.
* Podróż Bena to historia bezwarunkowej miłość matki do Bena, bohatera poprzedniej książki Doris Lessing Piąte dziecko , miłości, która doprowadziła do rozpadu rodziny.* Odmieniec Ben dorasta i znowu staje oko w oko z obcym światem, oszołomiony i samotny. Z tęsknotą wpatruje się w twarze napotykanych ludzi, ale znajduje tam jedynie lęk i wrogość, rzadziej dobroć. Losy rzucają go na południe Francji, do Brazylii, wreszcie w Andy, gdzie odkrywa, skąd pochodzi. Podróż Bena , dopełnienie wstrząsającego Piątego dziecka , jest opowieścią o poszukiwaniu tożsamości we wrogim świecie, historią pełną zaskakujących zwrotów akcji o dramatycznym, nieprzewidywalnym zakończeniu.
W Pamiętniku przetrwania codzienność z jakiejś nieodległej przyszłości, z okresu zupełnego rozkładu gospodarki i życia społecznego, stanowi tło dla niecodzienności przeżyć poza czasem i przestrzenią, w syntetycznym świecie wyobraźni - a może nie tylko wyobraźni?
Za ścianą mieszkania narratorki otwiera się inny wymiar - metafora ludzkiego losu ucieleśniona w obrazach, które objaśniają wydarzenia realnego życia i nierozerwalnie się z nimi splatają. Tworząca się tu mistyczna niemal całość obok prostej radości trwania przynosi też gorzką i surową prawdę: wolę przetrwania.
