Książki poświęcone Lechowi Kaczyńskiemu oraz tragedii pod Smoleńskiem

W naszej galerii prezentujemy wybór najważniejszych książek powstałych po tragedii z 10 kwietnia 2010 roku.

* Katastrofa smoleńska stała się także tematem wielu filmów. Czytaj więcej na film.wp.pl .*

Zajmuje się również losami ich córki Marty oraz prywatnym życiem Jarosława, brata bliźniaka Lecha. Zostały opisane losy rodziców braci, Jadwigi i Rajmunda, oraz kilku innych członków rodziny, osób z barwnym, patriotycznym życiorysem (m. in. wuja, którego losy stanowiły kanwę filmu pt. „Umarłem aby żyć”.) Głównym przesłaniem ksiązki jest pokazanie, skąd wziął się fenomen braci Kaczyńskich, jakie rodzinne i wychowawcze czynniki zadecydowały o wyborze takiej a nie innej drogi życiowej. Liczne anegdoty i opowieści z życia prezydenckiej pary zainteresują tzw. zwykłego czytelnika i pozwolą mu lepiej poznać jego rodzinę.

W tworzeniu książki zostały wykorzystane bogate materiały prasowe i telewizyjne oraz autorskie, zebrane dla potrzeb książki wypowiedzi członków rodziny zmarłego prezydenta, jego przyjaciół, sąsiadów i znajomych.

Książka Lech Kaczyński. Portret nie daje jednoznacznych odpowiedzi na tak postawione pytanie, jej autorzy nie roszczą sobie zresztą praw do „jedynie słusznych” ocen działalności publicznej zmarłego tragicznie w katastrofie pod Smoleńskiem Prezydenta RP. O Lechu Kaczyńskim – polityku, przyjacielu, ojcu i mężu – opowiadają jego współpracownicy, przyjaciele, znajomi, ale także historycy i publicyści. Z mozaiki wspomnień, obrazów i anegdot, zawartych na kartach tej publikacji, wyłania się wielowymiarowy portret nietuzinkowego człowieka, bez reszty zaangażowanego w służbę Ojczyźnie.

Prezydent Gruzji Mikheil Saakashvili, jeden z autorów tekstów zamieszczonych w tej publikacji, napisał: „Dla Gruzinów Lech Kaczyński był symbolem wolności, godności i miłości do Ojczyzny. Był rycerzem wolności”. Kim był dla nas, Polaków? Książka „Lech Kaczyński. Portret” nie przynosi odpowiedzi. To pytanie, z którym musimy zmierzyć się sami.

Lech Kaczyński. Opowieść arcypolska to pierwsza, niezwykle szeroka biografia tragicznie zmarłego prezydenta autorstwa jednego z najwybitniejszych polskich publicystów Piotra Semki. Autor nie tylko jako dziennikarz obserwował karierę polityczną Lecha Kaczyńskiego w wolnej Polsce. Jako młody działacz solidarnościowego podziemia był blisko Lecha Kaczyńskiego i znał go również z tamtego okresu.

Jak napisał w recenzji Piotr Zaremba, Piotr Semka nie stworzył tradycyjnej ugrzecznionej biografii. Korzystając ze swojej znajomości mechanizmów polityki, zajrzał za jej kulisy i zadał najtrudniejsze pytania o jej treść i konsekwencje. Lech Kaczyński, pokazany z całym bogactwem tła i kontekstu, nie jawi się ani jako postać z karykatury kreowanej przez wrogów, ani jako świątek, w której to roli chcą go obsadzić niektórzy naiwni zwolennicy. Jest z krwi i kości, kontrowersyjny, wielobarwny.

Trzy pokolenia rodziny Kaczyńskich: Rajmund i Jadwiga w Powstaniu Warszawskim, Lech i Maria w Pałacu Prezydenckim, Marta odprowadzająca rodziców na Wawel. Miłość i przeznaczenie to rodzinna saga napisana przez polską historię. Wzruszająca reporterska opowieść o ludziach, dla których najważniejsza była służba ojczyźnie i uczucie do najbliższych. Opowieść o wielkich ideowych wyborach, ale i o zwyczajnych rodzinnych radościach. Wiele mało znanych faktów z życia codziennego i politycznego rodziny Kaczyńskich.

Album pt. Maria i Lech Kaczyńscy In memoriam jest poświęcony parze prezydenckiej. Opowiada historię życia – zarówno politycznego, jak i prywatnego. W tej publikacji możemy poznać nie tylko poważnych ludzi polityki, lecz także ciepłe, kochające się małżeństwo. Na ponad 100 zdjęciach z krótkimi opisami, wzbogaconymi osobistymi wypowiedziami Marii i Lecha Kaczyńskich oraz bliskich im osób, oglądamy parę prezydencką w różnych sytuacjach – i oficjalnych, i rodzinnych.

Prezydentowi i jego żonie towarzyszymy od czasów młodości w Sopocie, przez działalność opozycyjną, prezydenturę Warszawy, a potem Polski, kończymy zaś, odprowadzając na miejsce wiecznego spoczynku.

Nad tą książką pracowaliśmy od 2004 do 2006 r.. W czasie kilkuset godzin rozmów odbyliśmy fascynującą podróż w epokę, gdzie odwaga była w cenie, a przyjaźń wykuwała się w ciągłym starciu z diabelskim systemem komunistycznym.
Ale i Polsce powstałej po 1989 r. poświęciliśmy dużo uwagi, bo w tym czasie diagnozy braci Kaczyńskich, ich konsekwentny opis wielu patologii III RP, właśnie zyskiwały potwierdzenie.
To był wyjątkowy czas. Lech Kaczyński jako Prezydent Warszawy spełniał marzenie pokoleń Polaków o godnym uhonorowaniu bohaterów Powstania Warszawskiego. Szykował się do kandydowania na Prezydenta Rzeczypospolitej. Jarosław Kaczyński budował partię Prawo i Sprawiedliwość, żeby – jak się wtedy wydawało – wspólnie z Platformą Obywatelską spełnić swoje i Polaków marzenie o nowym, lepszym państwie.
Także dlatego obaj nasi rozmówcy byli tak szczerzy, jak nigdy wcześniej i potem, w opisach własnej przeszłości, innych ludzi, swoich pragnień i marzeń. Co najważniejsze: wszystko, co powiedzieli, ukazało się drukiem. Powstała pasjonująca opowieść o życiu dwóch niezwykłych postaci: odważnych i mądrych polityków, kochających się braci i synów. W przypadku Prezydenta – także kochającego męża i ojca. Ta książka to historia ich prywatnego i publicznego życia, przesiąkniętego codziennym patriotyzmem, poświęceniem Polsce. - Michał Karnowski

To się dzieje naprawdę? W sobotę 10 kwietnia 2010 r. po godzinie dziewiątej jak osłupiali patrzymy na pasek na ekranie telewizora: "Prezydent nie żyje". - Przecież prezydenci nie giną. Na pewno ich uratują. Znajomi wydzwaniają do tych wszystkich, którzy mieli lecieć z prezydentem do Katynia. Komórki milczą. Są ranni? Nadzieja gaśnie na widok płonących szczątków prezydenckiego samolotu.
Milczymy. Bo co można w takiej chwili powiedzieć. Co w nas zostanie z tych dni narodowej żałoby? Obrazy. Czerwone trumny, przecięta skrzydłem prezydenckiego samolotu brzoza, jakiś szczątek maszyny na poboczu drogi do Smoleńska.
I te późniejsze, monumentalne, przejmujące. Pokazujące, jak bardzo chcieliśmy być wtedy razem. Dywan zniczy pod Pałacem Prezydenckim, kolejka ciągnąca się po horyzont, las wyciągniętych rąk z telefonami komórkowymi, żeby zrobić zdjęcie, zapamiętać tulipany rzucone na szybę karawanu wiozącego trumnę Marii Kaczyńskiej. Bardzo chciałabym, żeby zapadł nam na zawsze w pamięć obraz prezydenta Dmitrija Miedwiediewa, który nie bacząc na chmurę wulkanicznego pyłu, leci do Krakowa, do bazyliki Mariackiej i chyli głowę przed ołtarzem Wita Stwosza. Byśmy zapamiętali jego wyciągniętą do pojednania rękę.
Wolałabym nie widzieć i nie pamiętać straszliwej rozpaczy. Twarzy ukrytej w dłoniach, złamanych przed trumnami sylwetek, łez kilkuletniej dziewczynki, która właśnie zrozumiała na surowym wojskowym lotnisku, że nie ma już taty. Nie chcę pamiętać wykrzywionych twarzy, które mówią: - Ty nie masz prawa do żałoby, to nie twój prezydent. Ani sporów o Wawel...

Aleksandra Klich

To opowieść o tym, co wydarzyło się w Smoleńsku tuż po katastrofie, gdy biegliśmy w stronę szczątków samolotu, wierząc, że jednak ktoś przeżył. O tym, co działo się tam przez kilka następnych dni. O tysiącach Rosjan, którzy dzień i noc przychodzili, by złożyć biało-czerwone kwiaty. O wciąż zadawanym pytaniu: Jak to możliwe? O niezwykłym, milczącym pożegnaniu prezydenta na pustym lotnisku i o tłumach stojących na trasie przejazdu konduktu z Okęcia do pałacu Namiestnikowskiego. O ludziach, którzy byli tam także potem, gdy miasto zamierało, patrząc na dziesiątki kolejnych trumien. O tym, jak po kilku godzinach od zapalenia pierwszej świeczki na Krakowskim Przedmieściu zapłonęły ich tam tysiące. O pogrzebach, które okryły żałobą tyle polskich miast.

Nikt nie wie, co w nas zostanie z tych niezwykłych dni. Czy będziemy lepsi? Czy będziemy inni? Ale na pewno warto te dni pamiętać.

Lech i Maria Kaczyńscy podczas pełnienia obowiązków, a także ich mniej formalne fotografie rodzinne, dramat katastrofy, modlitewne skupienie podczas uroczystości żałobnych: Katyń, Wawel, Archikatedra św. Jana Chrzciciela, Plac Piłsudskiego. Ostatnia droga pary prezydenckiej: Okęcie, Pałac Prezydencki, Archikatedra św. Jana, Bazylika Mariacka. Szczegółowo ukazane pożegnanie na Wawelu, unikatowe ujęcia ze złożenia trumien w sarkofagu. Spontaniczne zgromadzenia w hołdzie zmarłym przed Pałacem Prezydenckim, Marsz Pamięci w Krakowie, pod Krzyżem Katyńskim, w Częstochowie.

Ponad 170 poruszających fotografii.

Materiały do tej książki zbieraliśmy przez kilka miesięcy. Z każdym dniem naszej pracy dochodziliśmy do coraz bardziej zaskakujących wniosków. Eksperci, z którymi rozmawialiśmy, przecierali oczy ze zdumienia, widząc wyniki naszych analiz. I nawet jeśli od razu się z nimi nie godzili, po namyśle przyznawali nam rację.
Na podstawie analiz zebranych informacji udało się nam odtworzyć nie tylko ostatnie chwile lotu prezydenckiego Tu-154 M - śledztwo dziennikarskie doprowadziło nas do zaskakujących odkryć. Jesteśmy w stanie z dużym prawdopodobieństwem nie tylko podać przebieg katastrofy, ale i jej przyczyny.

Książka Siergieja Amielina stanowi zapis dotychczasowych ustaleń pierwszego w historii katastrof lotniczych nieoficjalnego śledztwa prowadzonego przez międzynarodową grupę pasjonatów.

Rozmiary tragedii Tu-154M z 10 kwietnia 2010 r., początkowy chaos informacyjny, pytania o przyczyny i okoliczności wypadku – wszystko to sprawiło, że w ciągu kilku godzin po katastrofie zawrzały nie tylko lokalne fora internetowe, ale i specjalistyczne lotnicze serwisy na całym świecie. W ciągu następnych dni zawiązała się międzynarodowa społeczność internautów, którzy zaczęli dociekać, co się wydarzyło i dlaczego, próbowali odtworzyć przebieg katastrofy oraz znaleźć jej przyczyny. Oprócz amatorów w dyskusje włączyli się rosyjscy (i nie tylko) specjaliści, w tym byli i aktualni piloci, którzy latali na tupolewach i znali smoleńskie lotnisko wojskowe.

Nieoficjalne śledztwo internautów stało się samorzutną akcją niepodporządkowaną żadnym z góry określonym zasadom, z wyjątkiem dążenia do weryfikacji wszelkich możliwych hipotez. Jego uczestnicy nie mieli dostępu do tajnych dokumentów, za to dysponowali zbiorową wiedzą z najróżniejszych dziedzin – od psychologii po fizykę – oraz informacjami, jakich mogli dostarczyć mieszkańcy Smoleńska, w tym nieliczni świadkowie katastrofy. Zakrojone na taką skalę śledztwo publiczne jest zjawiskiem absolutnie wyjątkowym. Czegoś takiego nigdy dotychczas nie odnotowano.

Zapis rozmów, które Łukasz Warzecha prowadził z Prezydentem Rzeczypospolitej w marcu i na początku kwietnia 2010 roku. Ostatnie spotkanie autora z Lechem Kaczyńskim odbyło się zaledwie trzy dni przed śmiercią głowy państwa w katastrofie pod Smoleńskiem. Dziś składają się one na poruszający polityczny testament. Pozwalają zrozumieć Lecha Kaczyńskiego jako polityka, a także jako człowieka.

Żałoba jest kroniką wydarzeń, jakie miały miejsce w Polsce przez pierwszych dziesięć dni po tragicznym wypadku samolotu pod Smoleńskiem. W katastrofie zginęła niemal setka reprezentantów państwa polskiego, z prezydentem Lechem Kaczyńskim na czele. Żałoba pisana jest ze środowiskowej perspektywy, choć prezentuje także inne głosy: polityków, dziennikarzy, ludzi kultury. Zawiera teksty, wywiady, wspomnienia o zmarłych i komentarze, które wzbudziły wyjątkowe zainteresowanie czytelników witryny „Krytyki Politycznej”.

Szanuję ludzi, nie szanuję symbolu. Szanuję każdą ofiarę Katynia, wtedy i teraz, każdego człowieka, który tam zginął. Nie szanuję Katynia jako symbolu polityki historycznej, polityki śmierci.

Wzruszający i jednocześnie budujący obraz ich trudnych zmagań z codziennością, żałobą i zgiełkiem medialnym. Czytelnik nie znajdzie tu smoleńskich sensacji, politycznych przepychanek, zakulisowych rozgrywek, relacji na gorąco z miejsca katastrofy. To książka przybliżająca atmosferę dni kwietniowych tuż po katastrofie, kiedy cały naród zjednoczył się w żałobie.ďťż

Po roku od smoleńskich wydarzeń, otrzymujemy dziennikarską rekonstrukcję kwietniowej traumy, odtworzoną za pomocą nigdy nie publikowanych do tej pory: dialogów z wież kontrolnych, rozmów telefonicznych wojskowych, wymiany maili między dyplomatami, materiałów zebranych przez polskich śledczych. Autorzy książki kilkukrotnie odwiedzili Rosję i rozmawiali z dziesiątkami świadków, zarówno rosyjskich, jak i polskich. Nie interesowały ich opinie, tylko odtworzenie tego wszystkiego, co działo się przed, po i samego sobotniego ranka 10 kwietnia 2010 roku. Narracja zebranego przez nich materiału jest tak sugestywna, że książkę czyta się niczym gotowy scenariusz filmowy.

** 12 rozmów o miłości. Rok po katastrofie to dwanaście portretów dwunastu mężczyzn. Dwanaście miesięcy w życiu bliskich każdego z Nich. Dwanaście pożegnań 10 kwietnia 2010 roku i tyle samo sposobów na oswojenie tego, co nieodwracalne. Z Joanną Racewicz zgodziły się porozmawiać: Małgorzata Sekuła-Szmajdzińska, Barbara Stasiak, Lucyna Gągor, Magdalena Protasiuk, Barbara Kazana, Joanna Krupska, Izabella Sariusz-Skąpska, Beata Lubińska, Jolanta Przewoźnik, Halina Jankowska i Elżbieta Łuczyńska, Krystyna Łuczak-Surówka, Małgorzata Michalak. To książka o codzienności i o dniach wyjątkowych. O radości i tęsknocie. O życiu i śmierci. To książka o miłości.

* Mgła to pełen zapis rozmów odbytych w lipcu i sierpniu przez Marię Dłużewską oraz Joannę Lichocką z sześcioma urzędnikami Kancelarii Prezydenta Lecha Kaczyńskiego* - Jackiem Sasinem, Adamem Kwiatkowskim, Marcinem Wierzchowskim, Jakubem Oparą, Andrzejem Dudą oraz Pawłem Zołoteńkim. Na podstawie tych wywiadów powstał już film. W książce znajdziemy pełen zapis rozmów.

Bohaterowie opowiadają o swych przeżyciach w obliczu niewyobrażalnej tragedii, ale też o tym jak wyglądały przygotowania do wyjazdu prezydenta do Katynia, jak z ich perspektywy wyglądał tydzień żałoby i przygotowania do pogrzebu pary prezydenckiej, współpracowników, najbliższych przyjaciół. Opisują, jak w tle dramatycznych wydarzeń, toczyła się gra polityczna. * Mgła *to rozmowy o prawdziwym obliczu katastrofy smoleńskiej. Historia opisana momentami chłodno, ale często też emocjami, łzami i gniewem.

Autor analizuje godzina po godzinie, dzień po dniu każde wydarzenie, każdy aspekt katastrofy. To książka dokumentalna z kalendarium wydarzeń i licznymi komentarzami. Pisana bez cenzury ma dać odpowiedź na nurtujące Polaków pytania: Co się stało 10 kwietnia 2010 roku? Kto popełnił błąd? Kto ponosi odpowiedzialność za tragedię pod Smoleńskiem? Kto ma "krew ofiar na rękach"? Czy był jakiś spisek, w wyniku którego miał zginąć prezydent Rzeczpospolitej?

Książka zawiera listę ofiar i pełny tekst kazania, jakie wygłosił przeor Jasnej Góry, o. Roman Majewski podczas Mszy świętej w intencji ofiar katastrofy i ich bliskich 10 kwietnia 2010 roku. Wzbogacona ponad 50 zdjęciami z miejsca katastrofy oraz z uroczystości pogrzebowych, a także unikatowymi zdjęciami Sukni Wdzięczności zawierającej element rozbitego tupolewa, a przekazanej we wrześniu 2010 roku w ramach obchodów setnej rocznicy rekoronacji Cudownego Obrazu Matki Boskiej Jasnogórskiej.

Pierwsza kompletna analiza przebiegu katastrofy smoleńskiej , jej przyczyn, okoliczności i skutków. Sprawa smoleńska nie skończyła się, ona się dopiero zaczyna. Odkryj prawdę i przygotuj się na szok, który przeżyjesz jutro.

"Z powodzi sprzecznych i często nieprawdziwych informacji, jakie od prawie roku docierają do nas na temat tragedii smoleńskiej, wyłuskaliśmy same fakty i uporządkowaliśmy całą dostępną wiedzę o tym wstrząsającym wydarzeniu. Na podstawie rozmów, które przeprowadziliśmy, i relacji świadków odtworzyliśmy, co działo się na miejscu katastrofy. Zrekonstruowaliśmy też dramatyczne chwile, gdy informacja o tragedii dotarła do Polski i do rodzin ofiar", mówi współautor książki Piotr Bugajski, zastępca redaktora naczelnego "Faktu".

Książka opowiada także o trudnych momentach, gdy rodziny ofiar identyfikowały w Moskwie swoich bliskich.Obszernie opisuje również okoliczności, w jakich zapadła decyzja o pochówku Lecha Kaczyńskiego na Wawelu. Dodatkowym atutem publikacji są fotografie, które zajmują niemal połowę jej objętości.

W swojej książce opisuje wyniki dziennikarskiego śledztwa. Obnaża działania rosyjskiej prokuratury, które - jego zdaniem - nie mają na celu wyjaśnienia przyczyn katastrofy tupolewa, lecz uwiarygodnienie wersji o błędzie pilotów. Przedstawia fakty, wypowiedzi osób związanych ze służbami specjalnymi, z lotnictwem (zwłaszcza wojskowym), świadkami wydarzeń. Przedstawia również analizę przyczyn zamachu, zaniechania służb specjalnych, sposoby dezinformacji ze strony naszego i rosyjskiego rządu, naszych i rosyjskich prokuratur, naszych i rosyjskich komisji śledczych.

* List z Polski to w pierwszej kolejności film, który bije w Internecie rekordy popularności. Wyprodukowany dla holenderskiej telewizji, wywołał burzę.* Jako pierwszy zadawał niewygodne pytania odnośnie katastrofy smoleńskiej. Jednocześnie narodził się pomysł napisania książki, która stanowiłaby pełną transkrypcję wywiadów, jakie zostały udzielone na potrzeby filmu.

Rozmówcy Mariusza Pilisa – wśród nich Wiktor Juszczenko, Władimir Bukowski oraz Piotr Naimski – mieli zdecydowanie więcej do powiedzenia, aniżeli mogła pomieścić taśma filmowa. Powstała książka ważna, stawiająca pytania o Rosję, politykę Lecha Kaczyńskiego, rolę Polski w świecie. Pytania, które dla wielu mogą być niewygodne. Jedno z nich brzmi: w jakim kierunku zmierza Polska? Drugie: kto wskazuje ten kierunek?

** Oprócz suchych faktów w książce znajdą się również emocje związane z katastrofą. Opublikowane zostaną zdjęcia zniszczonych rzeczy osobistych ofiar: ubrań, dokumentów, rodzinne zdjęć, itd.

Publikacja została wydana przez Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej Oddział w Kielcach. Autorzy - Jan Dubaj i Małgorzata Kotwica jako punkt wyjścia przyjęli wybuch II wojny światowej i zbrodnię katyńską, które uznali za wprowadzenie do wydarzeń sprzed roku. Książka zawiera szczegółowe biogramy wszystkich 96 osób, które zginęły pod Smoleńskiem 10 kwietnia 2010 r., opisy uroczystości pogrzebowych i tysiące zdjęć - prywatni fotoreporterzy śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego udostępnili ich ok. 1600. Wydawnictwo sponsoruje urząd miasta Kielce.

"Nie ma czegoś takiego, jak literatura prawicowa. Jest tylko pewna wpływowa koteria w krytyce literackiej i mediach, która domaga się, by literatura opisywała nie realnie istniejącą III RP, ale, jak w czasach socrealizmu, rzeczywistość postulowaną − „państwo, będące największym sukcesem w dziejach Polaków”. A pisarzy, którzy się temu nie podporządkowują usiłuje wykluczyć taką właśnie etykietą".

[GW]