Sztuki są siostrami

*Nakładem wydawnictwa słowo/obraz terytoria ukazała się praca Mario Praza Mnemosyne Rzecz o powinowactwie literatury i sztuk plastycznych . * „Idea pokrewieństwa sztuk do tego stopnia zakorzeniła się w ludzkich umysłach od najdawniejszych czasów, że musi być w niej coś więcej i coś głębszego niż próżna spekulacja, coś, co z uporem wraca i nie daje się łatwo zignorować” – pisze na wstępie Mario Praz .

Mnemosyne stanowi interesujące potraktowanie tradycyjnego tematu powinowactwa sztuk. Praz reprezentuje swoistą postawę metodologiczną, mianowicie poszukuje w obrębie literatury i sztuk plastycznych podobieństwa struktury, istniejącego niezależnie od zróżnicowanych środków wyrazu. Dając czytelnikowi nowoczesne ujęcie dwu sposobów widzenia i przedstawiania świata, wiąże je z szeroko zarysowanym materiałem porównawczym.

Mario Praz żył w latach 1896–1982. Włoski literaturoznawca i krytyk sztuki, badacz literatury europejskiej, zwłaszcza anglosaskiej, oraz sztuk plastycznych. Wieloletni (1934–1966) wykładowca literatury angielskiej na uniwersytecie w Rzymie. W 1962 roku odznaczony przez królową brytyjską Elżbietę II orderem Rycerza Komandora Imperium Brytyjskiego. Za jego najważniejszą książkę uchodzi wydany w 1930 roku tom Zmysły, śmierć i diabeł w literaturze romantycznej(wydanie polskie: 1974). Opublikował też między innymi: Secentismo e Marinismo in Inghilterra (1925), Poeti inglesi dell'Ottocento (1925), Penisola pentagonale (1926), Studi sul concettismo (1934), Gusto neoclassico (1940), La crisi dell'eroe nel romanzo vittoriano (1952), Casa della vita (1958), Mnemosine. Parallelo tra la letteratura e le arti visive (1971, pierwsze wydanie polskie: 1981), Il patto col serpente (1972), Perseo e la Medusa (1979); Voce dietro la scena (1980); Il mondo che ho visto
(1982).