Z pisarzem przy piwie

Remigiusz Grzela ukończył Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Autor książki Rozum spokorniał. Rozmowy z twórcami kultury (2000). Jej bohaterami byli m.in.: K. Piesiewicz, K. Feldman, R. Horowitz, N. Andrycz, J. Maksymiuk, H. Krall, Z. Beksiński, S. Chwin, A. Seniuk i ks. J. Twardowski.

Dziwne losy filozofii prawa w Polsce, do której autor przeprowadził rozmowy ze znanymi naukowcami i myślicielami. Współautor książki Chełmska 21 (Warszawa 2001) o historii warszawskiej wytwórni filmowej. Publikował w paryskiej „Kulturze”, w „Literaturze”, „Kinie”, „Gazecie Wyborczej”, w prasie zagranicznej. Wydał dwa tomiki poetyckie Świat banalny (1998) i Drzewa wierzą naprawdę (2001). Jego wiersze przetłumaczono na języki: norweski, hebrajski, włoski i angielski.

Bagaże Franza K. : bohaterami tej książki sa polscy Żydzi, których losy rozrzuciły po całej Europie. W Berlinie, Wiedniu, Londynie, w Budapeszcie i Pradze szukali swego miejsca. Jej duchem jest Franz Kafka . Każda z postaci, o których będzie ta opowieść, w jakiś sposób była związana z tym praskim urzędnikiem, jednym z największych pisarzy XX wieku. Wyobrażam ich sobie. Razem jadą w podróż. Są na te podróż skazani. Kafka przecież nie znosił podróży, rzadko opuszczał Pragę. Nie można pozostawać z brakami. Trzeba je wypełnić, by spróbować wypełnić się do końca. Teraz i on pakuje walizki. Gromadzi bagaże... A w nich pożółkłe koperty, listy, notatki, dzienniki, stare kajety i fragmenty wspomnień. Zabiera strzępy myśli i zasuszone pragnienia. Zabiera to, co ważne i potrzebne; i to, co pozornie błahe. Wszystko, z czym czuje się dobrze, i co pozwoli mu spojrzeć raz jeszcze na swoje życie, co pozwoli mu lepiej poznać siebie i otaczający go świat... Najnowsza powieść Remigiusza Grzeli Bądź moim Bogiem opowiada o młodym warszawskim dziennikarzu, który żyje w klinczu zarabianych na szybko pieniędzy, gonitwy za prasową sensacją i mało komfortowej samotności. Pewnego dnia mija w metrze Erikę, żonę znanego, nieżyjącego już poety. Pragnie ją odnaleźć i uczynić bohaterką wywiadu. Po bezskutecznych poszukiwaniach w kraju decyduje się na wyjazd do Paryża. Przypadkiem zastaje Erikę w domu przedwojennej gwiazdy piosenki, u której pracuje ona jako wolontariuszka. Mimo że dziennikarzowi udaje się poznać historię Eriki, postanawia o niej nie pisać; kobieta okazuje się zbyt mocno związana z tragedią jego własnej rodziny.