Dni Tadeusza Łomnickiego na warszawskiej Akademii Teatralnej

Spotkania, projekcje oraz odsłonięcie tablicy pamiątkowej – zaplanowano podczas Dni Tadeusza Łomnickiego, które rozpoczną się w poniedziałek na warszawskiej Akademii Teatralnej z okazji 80. rocznicy urodzin i 15. rocznicy śmierci aktora, profesora i rektora uczelni.

W poniedziałek odbędzie się wieczór zatytułowany „Łomnicki w teatrze”. W temat wprowadzi publiczność aktor Adam Ferency; odbędzie się także projekcja spektaklu „Trzy opowiadania” i filmu dokumentalnego poświęconego artyście pt. „Łom” w reżyserii Tadeusza Pikulskiego.

We wtorek i w środę widzowie zobaczą kolejne projekcje: film „Niewinni czarodzieje” Andrzeja Wajdy oraz fragmenty z prób „Króla Leara” i „Stalina” – spektaklu Teatru TV.

1. lutego – w rocznicę śmierci Łomnickiego – zaplanowano konferencję pt. „On, Łomnicki”. O artyście mówić będą m.in. Jerzy Koenig, Kazimierz Kutz, Andrzej Łapicki, Andrzej Wajda i Krzysztof Zaleski. Tego samego dnia w foyer Teatru Collegium Nobilium odsłonięta zostanie tablica pamiątkowa.

Tadeusz Łomnicki – wybitny aktor, reżyser, pedagog był wielką osobowością polskiego teatru i filmu. Niektórzy nazywali go genialnym potworem. Śmierć zaskoczyła go na deskach Teatru Nowego w Poznaniu podczas próby do „Króla Leara”, na tydzień przed premierą spektaklu.

Łomnicki urodził się 18. lipca 1927 roku w Podhajcach koło Lwowa. W 1945 po studiach aktorskich w Studiu Teatralnym przy Teatrze Starym w Krakowie, zadebiutował w nim epizodem w „Mężu doskonałym” Jerzego Zawieyskiego.

W sezonie 1946/47 występował w Teatrze Miejskim w Katowicach, gdzie odniósł sukces jako Franio w „Szczęściu Frania” Perzyńskiego i Puk w „Śnie nocy letniej” Szekspira (spektakl wyróżniony na festiwalu szekspirowskim w Warszawie).

Łomnicki próbował też swoich sił jako dramatopisarz. W 1948 r. w Starym Teatrze wystawiono sztukę jego autorstwa „Noe i jego menażeria”. Druga sztuka artysty „Kąkol i pszenica” weszła w 1951 r. do repertuaru Teatru im. Żeromskiego w Kielcach.

W 1949 r. aktor został zaangażowany przez Erwina Axera w Teatrze Współczesnym w Warszawie. Występował także w Teatrze Narodowym, gdzie zachwycił m.in. wielką rolą Kordiana w sztuce Juliusza Słowackiego .

W latach 50. Łomnicki rozpoczął karierę filmową. W 1954 r. zagrał w „Piątce z ulicy Barskiej” Forda, a rok później uznanie krytyków zyskał kreacją w filmie Wajdy „Pokolenie”. Łomnicki grał też m.in. w „Eroice” Munka (1958), „Ósmym dniu tygodnia” Forda (1958), „Bazie ludzi umarłych” Petelskiego (1959), „Zamachu” Passendorfera (1959), „Niewinnych czarodziejach” Wajdy (1960). Największą popularność przyniosła mu jednak rola Wołodyjowskiego w „Panu Wołodyjowskim” i „Przygodach pana Michała” Hoffmana (1969).

W 1969 roku Łomnicki objął funkcję prorektora warszawskiej PWST. Był także założycielem i dyrektorem Teatru na Woli, który rozpoczął swą działalność w 1976 r.

W tym czasie wystąpił w kolejnych filmach, m.in.: w „Człowieku z marmuru” Wajdy, „Tańczącym jastrzębiu” Królikiewicza, „Kontrakcie” Zanussiego i „Przypadku” Kieślowskiego.

W 1981 r. aktor zrezygnował ze stanowiska dyrektora i kierownika artystycznego Teatru na Woli, zakończył też kadencję rektora PWST.

W ostatnich miesiącach życia był całkowicie pochłonięty przygotowaniami do „Króla Leara” Szekspira . Rolę Leara zaproponował mu Eugeniusz Korin, dyrektor Teatru Nowego w Poznaniu. Premierę przewidziano na 29. lutego – dzień dla niego wyjątkowy – rocznicę ślubu z Marią Bojarską.