Petycja o wpisanie „Pięknych dwudziestoletnich” Hłaski na listę lektur

Petycję do minister edukacji Katarzyny Hall o umieszczenie książki Piękni dwudziestoletni Marka Hłaski na liście lektur do szkół ponadgimnazjalnych, wraz z blisko tysiącem podpisów, złożyli w piątek w MEN przedstawiciele Stowarzyszenia Młoda RP.

Według MEN, nie ma przeszkód, by - bez wpisywania tego utworu na listę lektur - uczniowie poznali go, jeśli taka będzie wola ich nauczycieli.

- Hłasko stał się niesłusznie zapomnianym autorem, trochę za mało wspominanym, także w szkole. Chcielibyśmy to zmienić. Stąd nasza akcja zbierania podpisów pod listem do pani minister - powiedział dziennikarzom jeden z organizatorów akcji, Adrian Sorowski.
- Piękni dwudziestoletni to najbardziej znana książka Marka Hłaski , pełna emocji, oddająca życie młodego człowieka, nadal bardzo aktualna - zaznaczył.

Podpisy były zbierane podczas różnych imprez, organizowanych m.in. przez Stowarzyszenie Młoda RP, mających na celu przybliżenie Marka Hłaski i jego twórczości, od 15 stycznia, kiedy przypadała 76. rocznica urodzin Marka Hłaski , do 14 czerwca - 41. rocznicy śmierci pisarza.

Rzecznik prasowy MEN Grzegorz Żurawski przypomniał, że zgodnie z nową podstawą programową nauczania, liczba lektur obowiązkowych została znacznie ograniczona.
- Jednocześnie zdecydowano, że nauczyciel musi dokonać wyboru pozostałych lektur, w zależności od potrzeb i zainteresowań swoich uczniów - wyjaśnił.

W wykazie tekstów, jakie uczniowie muszą poznać w szkole ponadgimnazjalnej, zarówno w zakresie podstawowym nauczania, jak i w zakresie rozszerzonym, jest pozycja: wybrana powieść polska z XX lub XXI wieku.
- Nie stoi więc nic na przeszkodzie, by nauczyciel mógł wybrać i omówić z uczniami Pięknych dwudziestoletnich - uznał Żurawski.

* Marek Hłasko (1934-1969) jest uznawany za jednego z najciekawszych polskich prozaików drugiej połowy XX wieku i legendę swojego pokolenia.* Pracę zawodową zaczynał jako kierowca, ale już jako dwudziestolatek zadebiutował w prasie nowelą Baza Sokołowska (1954) i po jej sukcesie poświęcił się pisarstwu. Współpracował z „Nową Kulturą”, tworzył pismo „Europa”. W 1956 r. opublikował zbiór opowiadań Pierwszy krok w chmurach, nagrodzony dwa lata później nagrodą literacką Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek. Stał się także czołowym publicystą pisma młodej inteligencji - „Po prostu”.

W lutym 1958 roku wyjechał na stypendium do Paryża, a w październiku, po odmówieniu przedłużenia mu paszportu, Hłasko zdecydował się zostać za granicą - w Berlinie Zachodnim. Stamtąd wyjechał do Izraela. Do Europy wrócił w 1961 roku. Wtedy zaczął ogłaszać swoje opowiadania w paryskiej „Kulturze”. Opublikowano tam m.in. jego słynną autobiografię Piękni dwudziestoletni - zapis lat warszawskich i życia na emigracji. Po jej wydaniu polskie władze komunistyczne wydały zakaz drukowania jego utworów w kraju.

Na początku lat 60. mieszkał kolejno w Wiedniu, Berlinie Zachodnim, Londynie i w Zurychu. W 1966 roku wyjechał do Hollywood na zaproszenie Romana Polańskiego. Zmarł w Wiesbaden w Niemczech, prawdopodobnie z powodu przedawkowania środków nasennych. Jego prochy sprowadzono do Polski w 1975 roku.

Przez wiele lat twórczość Marka Hłaski funkcjonowała jedynie w tzw. drugim obiegu i wydawnictwach emigracyjnych.Pod koniec lat 80. nastała moda na Marka Hłaskę . Po raz pierwszy ukazały się w całości, bez ingerencji cenzury, wszystkie jego utwory.

Obecnie obowiązują dwie listy lektur szkolnych: nowa i stara. Nowa jest częścią nowej podstawy programowej nauczania, która jest stopniowo wprowadzana do szkół. W roku szkolnym 2009/2010 obowiązywała w klasach pierwszych szkół podstawowych i klasach pierwszych gimnazjów. W nowym roku szkolnym - 2010/2011 obowiązywać będzie także w klasach drugich. Później będzie wprowadzana kolejno do klas trzech, itd.

W pozostałych klasach obowiązuje stara lista lektur sprzed zmian wprowadzanych do niej przez ministrów edukacji Romana Giertycha i Ryszarda Legutki. Listy proponowane przez nich były krytykowane. Ministrom zarzucano, że przy ich konstruowaniu pod uwagę brano głównie nie względy merytoryczne, lecz osobiste upodobania.