Tak wyglądał oryginalny Kubuś Puchatek i Krzyś! Unikalne fotografie

Stworzony przez A. A. Milne’a Kubuś Puchatek już od kilku pokoleń jest ukochanym bohaterem literackim dla wielu najmłodszych czytelników, a niejednokrotnie sympatia ta nie słabnie nawet w późniejszych latach.
Kto był pierwowzorem Kubusia, a kto Krzysia? Jak wyglądali? Dlaczego bohaterowie Milne’a nazywają się tak, a nie inaczej? Jak doszło do powstania „Kubusia Puchatka” oraz „Chatki Puchatka”?
Na kolejnych stronach galerii prezentujemy unikatowe fotografie pierwowzorów książkowych postaci – Kubusia oraz Krzysia, przyjaciela pluszowych zabawek zamieszkujących Stumilowy Las – a także odpowiadamy na wiele pytań dotyczących historii Kubusia i jego przyjaciół, biografii Milne’a, przekładów jego książek na języki obce, pozaksiążkowych wcieleń Puchatka oraz licznych książkowych naśladowców.

W 1921 roku Alan Alexander Milne, angielski pisarz, podarował swemu synowi, Christopherowi Robinowi, pluszowego misia, który stał się pierwowzorem słynnego Kubusia Puchatka. Maskotka firmy Alfa Farnell została kupiona w sklepie Harrodsa w Londynie.
Chris otrzymał również inne pluszowe zabawki, które wszyscy znamy doskonale dzięki książkom jego taty. W zbiorach Chrisa była więc mała pluszowa świnka (książkowy Prosiaczek) i osiołek (Kłapouchy), jak również Tygrys i Królik.

Pluszowy miś był prezentem A. A. Milne’a dla syna na jego pierwsze urodziny. Według innej wersji – miś miał być prezentem nie od ojca, lecz od mamy Chrisa, pani Daphne Milne.
Christopher Robin urodził się 21 sierpnia 1920 roku i można powiedzieć, że dzięki ojcu stał się sławny już we wczesnym dzieciństwie. Jak nietrudno się domyślić, to właśnie on jest pierwowzorem książkowego Krzysia. Co więcej, opowieści ze Stumilowego Lasu Milne początkowo pisał właśnie dla swojego syna.

Podobno angielski pisarz nie od razu zrozumiał, jak wielki potencjał literacki kryje się w pluszowej zabawce. Inaczej niż Chris, który oczywiście pokochał misia od pierwszego wejrzenia.
Widząc jednak niekończące się zabawy syna i jego fascynację misiem, Milne wpadł na pomysł napisania książki dla Krzysia. Książki, która w niedługim czasie stała się obowiązkową pozycją każdego poważnego zestawienia lektur obowiązkowych dla najmłodszych i która już zawsze określana będzie jako „nieśmiertelny klasyk literatury dziecięcej”.

Wiemy już od kogo pożyczył swoje imię książkowy Krzyś, pora więc, by poznać także pochodzenie tytułowego bohatera książek Milne’a. Wiele imion postaci z książek Milne’a zostało skradzionych wspomnianym zabawkom małego Christophera. W przypadku Kubusia (ang. Winnie-the-Pooh) było tak samo. Dlaczego jednak pluszowa zabawka małego Milne’a dostała takie imię?
Imię Winnie wzięło się od imienia niedźwiedzicy Winnipeg, żywej maskotki kanadyjskiego wojska z Korpusu Weterynaryjnego Kanady.

Porucznik Harry Colebourn kupił Winnipeg w maleńkiej osadzie White River w Ontario, gdzie znajduje się dzisiaj pomnik zwierzęcia. Colebourn, weterynarz brytyjskiego pochodzenia zamieszkały w Winnipeg, zapłacił za małego niedźwiadka 20 dolarów.
Harry kupił małego i osieroconego właśnie przez matkę niedźwiadka na peronie stacji kolejowej White River od odpoczywającego trapera. Dał misiowi imię od swego rodzinnego miasta i zabrał z wojskiem w dalszą drogę.
W październiku 1914 r. przewieziono Winnipeg do Wielkiej Brytanii, gdzie aż do śmierci w 1934 roku żyła w londyńskim zoo. Nie zmienia to faktu, że w jakimś sensie historia Kubusia Puchatka wcale nie rozpoczęła się w Anglii, lecz w Kanadzie.

Christopher Milne po raz pierwszy odwiedził z ojcem londyński ogród zoologiczny w 1924 roku, gdy miał cztery lata. Jak łatwo odgadnąć, szczęśliwemu posiadaczowi pluszowego misia (Chris otrzymał go 3 lata wcześniej) szczególnie spodobał się właśnie niedźwiadek Winnipeg.
Co prawda imię „Winnie” nadane pluszakowi przynależy raczej do płci pięknej, ale swego czasu sam Christopher uciął wszelkie dyskusje potwierdzając, że akurat ten Winnie jest płci męskiej.

Dokładnie 14 października 1926 roku ukazała się w Londynie powieść dla dzieci „Kubuś Puchatek” („Winnie-the-Pooh”) A. A. Milne’a, która przyniosła pisarzowi międzynarodową sławę. Dwa lata później, w 1928 roku, Milne publikuje kontynuację książki – „Chatkę Puchatka” („The House at Pooh Corner”). Pisarz wydał osobno także „Wiersze dla Krzysia”.
Jeszcze za życia A. A. Milne’a (pisarz zmarł 31 stycznia 1956 roku) przygody Kubusia Puchatka i jego przyjaciół ze Stumilowego Lasu zostały przetłumaczone na 12 języków i sprzedane w 7 milionach egzemplarzy.

Przygody „Kubusia Puchatka” doczekały się wielu adaptacji. Prawa wydawnicze do książek o Kubusiu posiada na całym świecie The Walt Disney Company, który także zarejestrował jego wizerunek i imię jako znak towarowy w wielu krajach świata.
Firma Disney strzeże tego wizerunku i swoich praw autorskich do tego stopnia, że wymaga zezwolenia na użycie go nawet na prywatnych stronach www i w adaptacjach teatralnych.

Syn A. A. Milne’a, czyli dorosły już Krzyś (Christopher Milne), napisał swoją autobiografię. Opowiedział w niej między innymi, jak w czasie wojny walczył na froncie.Milne wspomina, że po to, by Anglicy mogli się porozumieć z żołnierzami z innych krajów (w tym z Polakami), posługiwano się często właśnie… książkami z przygodami Puchatka.
Po wojnie żartowano, że Kubuś Puchatek przyczynił się do zwycięstwa Anglii oraz państw walczących u jej boku w czasie II wojny światowej.

Nie tylko tytułowy bohater „Kubusia Puchatka” jest od kilku pokoleń ulubieńcem najmłodszych czytelników. Dzieci uwielbiają także Prosiaczka, Królika, Kłapouchego, Kangurzycę z Maleństwem, a nawet Sowę Przemądrzałą i Tygryska - wszystkie ożywione zabawki powieściowego Krzysia zamieszkujące Stumilowy Las.
Odbywają one wędrówki, odwiedzają siebie wzajemnie, prowadząc kompletnie absurdalne pogawędki. Powiedzonka wiecznie mającego ochotę na małe Conieco łakomego misia weszły do codziennego języka wraz z całą swoją nonsensownością i abstrakcyjnym humorem.

Obdarzone ludzkimi cechami charakteru zwierzątka śmieszą i bawią z jednej strony swoją sympatyczną naiwnością, z drugiej - filozoficznym podejściem do życia.
Niezwykłe ilustracje Ernesta H. Sheparda oraz doskonały przekład książek na język polski dokonany przez Irenę Tuwim sprawiają, że od wielu lat książeczki o Krzysiu, Puchatku, Kłapouchym i Prosiaczku należą do ulubionych lektur dzieci i dorosłych.

Kubuś Puchatek i jego przyjaciele to oczywiście najbardziej znani ze stworzonych przezeń bohaterów, ale sam Milne nie uważał się za twórcę literatury dziecięcej i pisał głównie dla dorosłych, odnosząc niebagatelne sukcesy jako autor dramatów.
Jego książki i sztuki pełne są wątków autobiograficznych. Niezwykle utalentowany, dowcipny twórca był drażliwym, zamkniętym w sobie człowiekiem. To jedna z przyczyn, dla których jego relacje rodzinne obrosły wieloma legendami.
Niektóre z nich, jak opowieści o nieudanym małżeństwie z Dorothy „Daphne” de Sélincourt, mają pokrycie w rzeczywistości. Inne (np. plotka o tym, jakoby Milne nie znosił dzieci) zostają na kartach jego biografii podważone. Ann Thwaite, autorka znanego także w Polsce tomu „A. A. Milne. Jego życie”, subtelnie i ze zrozumieniem opisuje trudne życie jednego z najwybitniejszych i najbardziej znanych twórców brytyjskich.

Oprócz kanonicznych książek A. A. Milne’a na księgarnianych półkach odnajdziemy również wiele pozycji kontynuujących poszczególne wątki „Kubusia Puchatka”, parodii i pastiszów, a także książki popularnonaukowe z mieszkańcami Stumilowego Lasu w roli głównej.
Przykładem głośne „Tao Kubusia Puchatka” i „Te Prosiaczka” Benjamina Hoffa, „Kubuś Puchatek i nauki tajemne” Johna T. Williamsa czy „Szkoła menedżerów Kubusia Puchatka” i „Kubuś Puchatek i Przepis na Sukces” Rogera E. Allena.
John Tyerman Williams udowodnił nawet, że całą filozofię europejską można odnaleźć w „Kubusiu Puchatku” i „Chatce Puchatka”, a w książce „Kubuś Puchatek i nauki tajemne” ukazał Puchatka jako mistrza astrologii, alchemii, kart tarota, hermetyzmu oraz religii druidów.

W dziale książek dla dzieci w nowojorskiej bibliotece publicznej, na półkach stoją zniszczone zabawki Krzysia, dokładnie te same, które zainspirowały ilustratora książki, Ernesta Sheparda. * Z innych ciekawostek dotyczących słynnego misia warto wspomnieć jeszcze o tym, że jedna z ulic w centrum Warszawy nazwana została imieniem Kubusia Puchatka, a w 1997 roku Kubusia mianowano Ambasadorem Przyjaźni ONZ.
To już koniec galerii, ale pamiętajcie, że "las zawsze będzie stał na miejscu i każdy, kto lubi puchate misie, może do niego trafić".
_*Oprac. GW_Oprac. GW