Teoria i Praktyka - nowa linia wydawnicza Korporacji Ha!art
Publikacją zatytułowaną O miejskiej sferze publicznej krakowska Korporacja Ha!art inicjuje nową serię wydawniczą – Teorię i Praktykę, w ramach której prezentowane będą prace podejmujące współczesne problemy społeczne.
Publikacją zatytułowaną O miejskiej sferze publicznej krakowska Korporacja Ha!art inicjuje nową serię wydawniczą – Teorię i Praktykę, w ramach której prezentowane będą prace podejmujące współczesne problemy społeczne.
W pierwszym tomie serii odnajdziemy głosy przedstawicieli szeroko pojmowanych nauk humanistycznych – socjologów, antropologów, filozofów – oraz aktywistów społecznych składające się na jedną z możliwych interpretacji pojęć miejskiej przestrzeni i sfery publicznej. Szczególnie potraktowano trzy miasta: Łódź, Poznań i Wrocław, choć zawarte tu przemyślenia nabierają uniwersalnego sensu. Zdaniem autorów dokonują czegoś, co jest szczególnie trudne, a co w drugiej części książki teorię pozwala obudować praktyką, zaś dyskursywne stanowiska ubrać w pstrokate pióra konkretnych konfliktów o przestrzeń, uznanie czy podmiotowość.
Zaproponowane ujęcia są nie tyle wykładnią dominującej perspektywy tytułowej sfery publicznej, co raczej zaproszeniem do zabrania głosu w sprawie, która zdaniem autorów jest szczególnie doniosła – możliwości podmiotowego oddziaływania na najbliższą, otaczającą nas miejską przestrzeń.
"W serii Teoria i Praktyka prezentować będziemy" - piszą redaktorzy serii, Jan Sowa i Przemysław Pluciński - "prace podejmujące współczesne problemy społeczne i próbujące uzgadniać relacje pomiędzy namysłem a praktyką społeczną. Podzielamy przy tym założenie, bliskie zwolennikom teorii krytycznej, że świadome usytuowanie wiedzy nie jest tożsame z jej ideologizacją. Co więcej, krytyczne poznanie jest punktem wyjścia dla emancypacyjnych praktyk.
Wiedza ma na celu dochodzenie do prawdy (theōría), doskonalenie się moralne człowieka w działaniu (praxis) oraz wytwarzanie (poïesis). Otaczająca nas późnokapitalistyczna rzeczywistość pod płaszczykiem czystego, rzekomo obiektywnego i nieuwikłanego poznania, sprowadza namysł teoretyczny do roli sługi poïesis, stawiając użyteczność ponad dążeniem do prawdy. Paraliżuje to zdolność do działania. W tych warunkach potrzebujemy, paradoksalnie, więcej myślenia. Myślenia, które poszukuje swojego odwzorowania w porządku praxis. Przesłanką działania jest bowiem adekwatne rozpoznanie jego warunków możliwości".
[GW]
