Uczczono pamięć poetki Haliny Poświatowskiej

* W 46. rocznicę śmierci Haliny Poświatowskiej w Częstochowie uczczono w piątek pamięć pochodzącej z tego miasta poetki. Kwiaty na jej grobie na cmentarzu św. Rocha złożyli m.in. przedstawiciele miejscowego samorządu.*

Poświatowska jest zaliczana do tzw. pokolenia "Współczesności", obok m.in. Andrzeja Bursy, Stanisława Grochowiaka, Marka Hłaski czy Mirona Białoszewskiego, debiutujących ok. 1956 r. W jej twórczości przeplatają się motywy kruchości życia, miłości i śmierci; szkicuje portrety kobiet pragnących miłości i świadomych przemijania.

W rodzinnej Częstochowie jest wiele miejsc związanych z Poświatowską. W miejscu jej narodzin, przy ulicy 7 Kamienic, znajduje się tablica z wizerunkiem poetki i fragmentem jej wiersza. Natomiast przy ulicy Jasnogórskiej 23, gdzie wraz z najbliższymi mieszkała, urządzono Dom Poezji - Muzeum Haliny Poświatowskiej. Można w nim oglądać stałą ekspozycję poświęconą jej życiu i twórczości. W Szkole Podstawowej nr 8 można także zwiedzać Izbę Pamięci poetki.

Od kilku lat jednym z najbardziej charakterystycznych miejsc w Częstochowie jest ławeczka z rzeźbą Poświatowskiej, autorstwa Roberta Sobocińskiego. Ławeczka stoi w III Alei Najświętszej Marii Panny.

Od 1974 r. w Częstochowie organizowany jest Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. Haliny Poświatowskiej. W ubiegłym roku swoje wiersze nadesłało 375 osób; wśród nich byli zarówno debiutanci, jak i autorzy z dorobkiem literackim.

Halina Poświatowska urodziła się 9 maja 1935 r. w Częstochowie. Choroba serca nabyta w dzieciństwie naznaczyła piętnem całe jej życie. Skazała ją na długie leczenie, pobyty w szpitalach, uniemożliwiła regularną naukę.

W 1953 r. w sanatorium w Kudowie poetka poznała swego późniejszego męża Adolfa Poświatowskiego, który zmarł nagle na serce trzy lata później. W grudniu 1956 r. Poświatowska zadebiutowała na łamach "Gazety Częstochowskiej" wierszami "Szczęście" i "Człowiek z Annapurny".

Dzięki opiece prof. Juliana Aleksandrowicza, młodej poetce nie tylko udało się rozwinąć talent poetycki, ale również wyjechać na operację serca do USA. Skomplikowany zabieg na otwartym sercu pozwolił jej przeżyć jeszcze 9 lat. W tym czasie wydała m.in. zbiory wierszy pt. "Hymn bałwochwalczy", "Dzień dzisiejszy", "Oda do rąk".

Zmarła 11 października 1967 roku w Warszawie w wieku 32 lat, po drugiej operacji serca. Pochowana została na częstochowskim cmentarzu św. Rocha.