Zmarła Zofia Romanowiczowa

We francuskiej miejscowości Lailly-en-Val zmarła Zofia Romanowiczowa , znana pisarka i tłumaczka, czołowa postać polskiej emigracji - poinformowali PAP w poniedziałek bliscy zmarłej. Zofia Romanowiczowa miała 87 lat.

Jak powiedział Marek Szypulski, dyrektor Domu Spokojnej Starości Polskiego Funduszu Humanitarnego w Lailly-en-Val nieopodal Orleanu (środkowa Francja), gdzie mieszkała ostatnio Zofia Romanowiczowa wraz z mężem, Kazimierzem, śmierć pisarki nastąpiła w niedzielę prawdopodobnie w wyniku wylewu krwi do mózgu. Szypulski poinformował, że zmarła spocznie na cmentarzu wiejskim w pobliżu byłego domu Romanowiczów w Burgundii.

Zofia Romanowiczowa urodziła się w 1922 r. w Radomiu. Podczas okupacji hitlerowskiej była łączniczką AK, po aresztowaniu przez gestapo w 1941 r. przez cztery lata była więziona w obozach koncentracyjnych Ravensbrueck i Neu-Rohlau. Po wojnie wyemigrowała do Włoch, gdzie została asystentką Melchiora Wańkowicza podczas jego pracy nad Bitwą pod Monte Cassino . Później studiowała romanistykę na Sorbonie i osiadła w Paryżu.

Wraz z razem z mężem - księgarzem i wydawcą Kazimierzem Romanowiczem - w 1946 r. założyli księgarnię i wydawnictwo Libella oraz Galerię Lambert, mieszczące się na paryskiej Wyspie św. Ludwika. Miejsca te, działające do połowy lat 90., były przez pół wieku jednymi z najważniejszych emigracyjnych ośrodków polskiej kultury. Księgarnia Libella była jednym z pierwszych miejsc odwiedzanych przez przyjeżdżających do Paryża Polaków, tam odbywały się promocje książek Czesława Miłosza , Gustawa Herlinga-Grudzińskiego , Zbigniewa Herberta , tam mieli wernisaże Józef Czapski , Tadeusz Kantor i Jan Lebenstein.

* Zofia Romanowiczowa w latach powojennych współpracowała z paryską „Kulturą”, londyńskimi „Wiadomościami”, „Tygodnikiem Powszechnym”.* Była autorką książek poświęconych przeżyciom obozowym oraz problemom życia na emigracji, takich jak: Baśka i Barbara (1956), Przejście przez Morze Czerwone, Łagodne oko błękitu (1968), Groby Napoleona (1972), Na Wyspie (1984). Zofia Romanowiczowa tłumaczyła także z francuskiego na polski utwory poetów prowansalskich (antologia Brewiarz miłości, 1963) i Apokryfy Nowego Testamentu (1955).

Znalazła się wśród intelektualistów, którzy w 1976 r. podpisali deklarację solidarnościową List 59 (przeciwko zmianom w konstytucji: wpisaniu do niej kierowniczej roli PZPR i sojuszu z ZSRR). Była członkiem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie i laureatką nagród literackich: im. S. Strońskiego, Fundacji A. Jurzykowskiego, Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie oraz Nagrody Fundacji im. Kościelskich