Potwór w skórze rapera. Netflix odsłania kulisy, których hip-hop nie chciał pamiętać

Najświeższy dokument poświęcony spektakularnemu upadkowi Seana "Diddy’ego" Combsa mógłby uchodzić za spóźniony komentarz do głośnej afery. W końcu od jego aresztowania w 2024 r. hip-hopowy mogul doczekał się już kilku wieloczęściowych analiz, telewizyjnych śledztw i medialnych wiwisekcji. A jednak ta czteroodcinkowa produkcja Netfliksa intrygowała od samego początku - głównie dlatego, że jej producentem został Curtis "50 Cent" Jackson, największy szyderca i najzaciętszy przeciwnik Combs’a od czasów złotej ery rapu.

Serial pojawia się w idealnym momencie: dwa miesiące po tym, jak Combs otrzymał wyrok 50 miesięcy więzienia po spektakularnym, wielotygodniowym procesie federalnym. Jackson niemal codziennie komentował przebieg rozprawy w mediach społecznościowych, wykpiwając rzekome próby tuszowania dowodów i dramatyczne manewry obrony. Prokuratura oskarżała rapera o nakłanianie dwóch kobiet do wielodniowych, odurzających "seksualnych rytuałów", organizowanych w strukturach jego własnego imperium biznesowego. Ostatecznie ława przysięgłych odrzuciła część teorii rządowych, lecz nie zatrzymało to lawiny cywilnych pozwów, która do dziś zalewa nowojorskie sądy.

W przeciwieństwie do wcześniejszych dokumentów, które skupiały się niemal wyłącznie na oskarżeniach, Jackson i reżyserka Alex Stapleton wracają daleko w przeszłość. Pokazują drogę chłopaka z Mount Vernon do niepodważalnej pozycji jednego z najpotężniejszych ludzi w muzyce. A potem - krok po kroku - jak ta sama władza doprowadziła do zachowań, które w końcu wylądowały w aktach śledczych i wprowadziły Combs’a do więzienia w New Jersey. Oglądamy człowieka, którego jedni nazwą potworem, inni – uosobieniem amerykańskiego snu. I równie wielu nie będzie potrafiło jednoznacznie zdecydować, kto ma rację.

Największym zaskoczeniem jest to, że właśnie dokument firmowany przez jego najbardziej zajadłego wroga okazuje się najbardziej zniuansowanym portretem Diddy’ego. Wypowiadają się tu ofiary, dawni współpracownicy, przyjaciele z dzieciństwa, a nawet dwoje ławników, którzy uniewinnili go w procesie, od którego zależało jego całe życie.

Stapleton podkreśla, że celem było oddanie głosu tym, których przez lata nikt nie słuchał. Efekt? Publiczność ma otrzymać przestrzeń do samodzielnej oceny. Choć, jeśli wierzyć Jacksonowi, serial już pnie się na szczyt rankingów - i "ma być numerem jeden".

Combs tymczasem nie zamierza milczeć. Jego prawnicy wysłali Netfliksowi wezwanie do usunięcia produkcji, nazywając ją "haniebnym, nieuczciwym, bezprawnym atakiem".

Jednym z najmocniejszych elementów dokumentu są niepublikowane wcześniej nagrania samego Diddy’ego, tworzone w luksusowym, lecz klaustrofobicznym pokoju hotelowym na Manhattanie, gdy czuł, że areszt jest tylko kwestią dni. Kamera rejestruje człowieka rozedrganego, nerwowego, zadziornego, a przy tym boleśnie świadomego, że kontrola wycieka mu z rąk. Widzimy, jak dyryguje własną armią prawników - z zachowaniem maniakalnego PR-owego instynktu, który przez lata czynił go królem branży.

W drugim odcinku serial wraca do najciemniejszego rozdziału historii hip-hopu: śmierci Notoriousa B.I.G. i Tupaca Shakura. Twórcy przekonują, że rywalizacja Wschód–Zachód nie była spontanicznym konfliktem, lecz celowo podsycaną medialno-gangową spiralą, w której Combs miał odgrywać znaczącą rolę. Padają relacje Keffe'ego D, który opisuje kulisy zabójstwa Tupaca i sugeruje, że Combs miał mu rzekomo zapłacić za "wyrównanie rachunków" z Shakurem i Suge’em Knightem. W dokumencie pojawia się również wątek Biggiego – w tym niepokojąca teza, że Combs nalegał na jego promocję w Los Angeles, mimo realnego zagrożenia.

Jednym z najbardziej wstrząsających wątków jest historia Aubrey O’Day, która powraca do wydarzeń z 2005 r., gdy miała paść ofiarą napaści seksualnej. Pamięć urywa jej się w miejscu, w którym - jak twierdzi świadek - została odnaleziona półprzytomna na skórzanej kanapie. O’Day mówi wprost: nie chce wiedzieć, co wydarzyło się naprawdę. W dokumencie opowiada również o wyrzuceniu z Danity Kane, które - jej zdaniem - było karą za odmowę "partycypowania seksualnie".

Serial kończy się refleksją nad mechanizmami show-biznesu, który przez dekady wynosił Diddy’ego na piedestał i chronił jego pozycję. Dopiero dziś, gdy kolejne historie wychodzą na jaw, a raper odsiaduje wyrok, pojawia się przestrzeń, by spojrzeć na całość bez iluzji.

Jeśli Netflix chciał pokazać, jak wygląda upadek imperium - udało mu się to aż nazbyt dobrze. Diddy, człowiek znany od 30 lat z absolutnej kontroli nad narracją, po raz pierwszy nie ma już nic do powiedzenia. Teraz mówią inni.