Grafomania - nowy numer tematyczny magazynu "Ha!art"

"Przyczyna zajęcia się tematem grafomanii i uczynienia go motywem przewodnim tego numeru „Ha!artu” jest dość prozaiczna. Od kilku lat z zadziwiającą regularnością – mniej więcej raz na rok – na biurkach redaktorów (także i moim) pism literackich lądowały tak samo wyglądające przesyłki z książkami" - pisze w krótkim wstępie Piotr Marecki , redaktor naczelny pisma. W środku znajdował się zawsze plik kartek ksero z białą okładką, na której widniał wyboldowany tytuł. Okazało się, że były to powieści Rafała Czocha "opublikowane" przez Wydawnictwo Autorskie Grafomania. Jak nietrudno odgadnąć, właścicielem wydawnictwa jest... sam Rafał Czoch.

"Powieści miały po dwieście, trzysta, do czterystu stronic. Co roku ten sam rytuał, co roku tak samo wyglądająca książka" - pisze dalej Marecki - "Podczytywałem i kolekcjonowałem je na półce, łącznie uzbierało się osiem tytułów, skany ich „okładek” można znaleźć w niniejszym numerze. O tajemniczej postaci nikt nic nie wiedział, nikt nic nie słyszał – zaskakujące, tym bardziej, że jako miejsce wydania widniało miasto Kraków".

Zespół redakcyjny "Ha!artu" postanowił więc wszcząć swoiste literackie śledztwo, którego celem było "odkryć intrygującą zagadkę rodzimego miasta, a przy okazji znaleźć i innych pisarzy, programowo przyznających się do grafomanii, jak również zbadać zjawisko, posługując się narzędziami z zakresu literaturoznawstwa i psychologii. Jednocześnie staraliśmy się pamiętać o dość powszechnej opinii, że w książkach grafomańskich może kryć się porządny kawał prawdy o współczesności".

Teksty będące efektami tego literackiego śledztwa można odnaleźć w najnowszym numerze "Ha!artu". Obok redakcyjnej rozmowy na temat grafomanii można jeszcze przeczytać m.in. rozmowy z dyżurnymi polskimi grafomanami (Rafałem Czochem i Adamem Bolewskim), analizy ich twórczości pióra Marty Syrwid i Grzegorza Giedrysa oraz inne artykuły i eseje (m.in. VI Mistrzostwa Polski w Poezji Piotra Macierzyńskiego , Wytyczne do utylizacji literatury Przemysława Łośki, Grafomania jako wsobny akt erotycznej kreacji Leszka Onaka).

Grzegorz Wysocki