Wciągające, ale złudne. Pokazują inne oblicze dzieł z AI 

Jak przedstawiają organizatorzy, wystawa kuratorowana przez Helen Starr bada naturę subiektywnej rzeczywistości i granice tego, co naprawdę możemy "wiedzieć" o cudzym doświadczeniu. Zanurzając publiczność w pejzażach dźwiękowych, VR, silnikach gier i metawersum, "What Is It Like?" zaprasza do odkrywania wielowarstwowych złożoności percepcji, pamięci i świadomości. Przestrzeń ekspozycji działa jak żywe archiwum, które odbiorcy i odbiorczynie współtworzą ruchem i spojrzeniem, pokazując, że technologie AI potrafią generować światy wciągające, lecz złudne.

Kuratorska narracja zaznacza wyraźnie, dlaczego systemy AI — pozbawione ucieleśnionego, zmysłowego doświadczenia i długoterminowej pamięci epizodycznej — nie zbliżą się do ludzkiej świadomości: nie "czują", choć potrafią uwodzić obrazem i symulacją.

Wspólnym mianownikiem prezentowanych prac jest ucieleśnienie – zamiast "czującej" maszyny oglądamy dzieła, które przekładają pamięć i emocje na obraz, dźwięk i doświadczenia VR. Ogromną rolę na wystawie odgrywa ruchoma scenografia. Duże, ażurowe panele — niczym magazynowe regały — przesuwane przez oglądającą publiczność odsłaniają ukryte ekrany, stając się mechaniczną metaforą tego, jak wydobywamy informacje i wspomnienia.

Na wystawie zobaczymy m.in.: Annę Bunting-Branch z panoramiczną animacją VR META, która remiksuje feministyczne science fiction i rozwija pytanie Nagela "jak to jest być (innym)?". Choy Ka Fai w Unbearable Darkness koduje ruchy Tatsumiego Hijikaty, ożywiając pamięć butō niczym sen na jawie. Katarzyna Krakowiak w Oh no, please don’t sonifikuje komputerowo generowany poemat Alison Knowles The House of Dust przeobrażając go w kompozycję dźwiękową. Damara Inglês w Fashion Cyph3r używa awatara do przepracowania doświadczenia choroby i żałoby. Lawrence Lek w Nepenthe zabiera odbiorców i odbiorczynie w melancholijną podróż do przeszłości, gdzie pamięć kształtuje to, co widzimy i czujemy. Kira Xonorika w Deep Time Dance splata suwerenność, technonaukę i czas w hipnotycznej choreografii.

Wystawa "What it is like" to kolejny projekt w ramach UK/Poland Season 2025. O czym mowa?

UK/Poland Season 2025 to szeroko zakrojony program wydarzeń artystycznych zrealizowanych w partnerstwie, pomiędzy instytucjami w Polsce i UK, którego celem jest umocnienie więzi między Wielką Brytanią i Irlandią Północną, a Polską poprzez sztukę. Program obejmuje ponad 100 wydarzeń w 40 miastach obu krajów, angażujących teatry, galerie, instytucje edukacyjne oraz artystki i artystów różnych dziedzin. Wydarzenia w Polsce organizowane są przez British Council, a w UK przez Instytut Adama Mickiewicza, Instytut Kultury Polskiej w Londynie oraz British Council. Organizację Sezonu w Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej wsparło Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Ministerstwo Spraw Zagranicznych w Polsce.