Ekstazja. Podróże z Afrodytą

Miała na sobie czerwone majteczki, jak to maturzystka. Powiedział „Podaruj mi je”.
– Nie teraz.
Minęło kilka lat. Wracał z lotniska i włączył radio w samochodzie. Słychać było jakieś skrzeczenie i dramatyczny głos, który mówił, że awionetka zawadziła skrzydłem o budynek.
Domyślał się, co to takiego. Jego prywatna biblioteka była najbogatszym zbiorem książek o terroryzmie, jaki zgromadzono w kraju. Pęczniały teczki w archiwum, w komputerze przybywało notatek, jakie robiło się kiedyś w notesie. Jedne były celnymi spostrzeżeniami, którym sam się dziwił, inne – cytatem. Nie zawsze był pewien, jego to, czy przepisane. Nie zawsze zostawiał adres bibliograficzny podnotatką. Jeśli to nie było jego, a udawało, że jest, wpadka i wstyd nie do opisania. Zwrócił uwagę na związki terroryzmu z seksem. Kiedy czytał wspomnienia Patricii Hearst, córki magnata prasowego, którą porwali ludzie z Symbionese Army (w żadnym słowniku nie było symbionese), spostrzegł, że Patricia przystała do grupy, a potem oddawała się na żądanie dowódcy Army. Czy to był skutek lęku, czy próba przeżycia czegoś zupełnie nieosiągalnego w normalnym życiu młodej multimilionerki? Chodził mu kiedyś pomysł reklamowy na usługi turystyczne, które proponowała w Teksasie jego koleżanka. Kupiła tam wielkie rancho, po którym
mogła jeździć kolejką. Kręcono na tych terenach westerny, gatunek dziś od dawna martwy. Koleżanka wypieściła kolejkę, sprawdziła tory, zbudowała według westernowej scenografii stacje kolejowej ogłosiła, że można przeżyć film w rzeczywistości. Ale zgłosiło się tylko kilku młodych hobbystów, którzy kolekcjonowali wiadomości, eksponaty i przeżycia związane z kolejkami. Przedsięwzięcie turystyczne nie miało powodzenia. „Ogłoś – poradził koleżance – że na trasie kolejki, podczas jej przejazdu, napadają kowboje-bandyci. I gwałcą”. Tak zrobiła. Od tamtej pory nie może się opędzić od zamówień na bilety. „Dla reklamy wprowadź wybiórczo usługi w tym zakresie” – powiedział. Jak to koleżanka zrobiła, że władze stanowe nie zainteresowały się jej biznesem do dziś, to jej tajemnica. W każdym razie nawet jeśli to nieprawda, to rozeszło się, że na trasie „gwałcą”. Prawdziwi, zarośnięci, brudni, cuchnący rumem, twardzi i bardzo skuteczni.

Myśli krążyły wokół kolejki, w której wagonach damy mogą przeżyć coś w turystyce trudno dostępnego, a zarazem będącego usługą, której nie da się porównać z serwisem agencji towarzyskiej. Myślami przeskoczył do Patricii Hearst. Nie musiała wpadać w ramiona bandziorów z Symbionese Army. Dlaczego oddawała się hersztowi? Przypomniał sobie historie Phoolan Devi, królowej dakoitów, czyli bandytów w okolicach Gwalioru w Madhya Pradeś. Tam z kolei kobieta była hersztem, a bandyci jej kochankami, których zresztą selekcjonowała i zabijała jak modliszka. Królowa piratów na morzach chińskich robiła to samo. A Katarzyna II? Straciła dziewictwo jako czterdziestosześcioletnia kobieta, nic dziwnego, że chciała nadrobić stracony czas. A że carstwo to przemoc – któż o tym wątpi? Seks wiązał się z terroryzmem we wszystkich Czerwonych Brygadach Niemiec, Włoch i Japonii. Gudrun Enslin, wnuczka Hegla z Brygad niemieckich była wcześniej aktorką w filmach pornograficznych. Jej koleżanka, panna Sołtysik, emigrantka ze Śląska,
wyglądała tak, jak gdyby za chwilę rozebrana miała położyć się pod kamerą. Na związek seksu z terroryzmem zwrócili uwagę wydawcy eleganckich magazynów dla mężczyzn. Jedna z edycji, australijska, opublikowała w ostatnim numerze, poza swym zwyczajowym pictorialem, esej poważnego autora o terroryzmie aborygeńskim. A modelką na „rozkładówce” była prześliczna Maoryska z Nowej Zelandii, która miała na sobie tylko kwiat, we włosach za uchem.

Radio znów zaskrzeczało. Głos mówił, że samolot pasażerski wpadł do oceanu. Za chwilę podobna informacja nadeszła z innego miejsca i jeszcze innego. Była to skoordynowana akcja terrorystów nowej generacji, którzy sięgnęli do pomysłów dotychczas nie mieszczących się w głowie. Nowa generacja odrzuciła seks, skoncentrowała się na logistyce przemocy. O ile Brygady były lewicowe lub lewackie i epatowały seksem zgodnie z zasadami rewolucji obyczajowej kontestatorów lat sześćdziesiątych, o tyle terroryzm nowej generacji jest skrajnie prawicowo-religijny, a to z seksem nie ma już niczego wspólnego. Raczej z prześladowaniem seksu.
Maturzystka, już po studiach, pracowała teraz w stacji radiowo-telewizyjnej, do której jechał. Poszukiwała go gwałtownie, żeby skomentował wydarzenia przykuwające w tej chwili uwagę całego świata. Wracał z podróży, ubrany był w bardzo jasną marynarkę i jedwabną, niebieską koszulę. Nie miał krawata, nie było czasu, żeby zajrzeć do jakiegoś sklepu. Wszedł do charakteryzatorni. Czekała na niego. „Nie będę miał krawata” – powiedział. „Nie szkodzi” – odpowiedziała i wci-snęła mu coś do ręki. „Włóż sobie to do butonierki”. Tak zrobił. Jasna marynarka, niebieska, jedwabna, rozpięta pod szyją koszula. I czerwona chusteczka w butonierce. Usiadł przed kamerą i zajął się całkowicie sprawami przemocy nowej generacji. Po emisji pocałował ją w policzek i wsiadł do samochodu. Dopiero teraz zainteresowała go butonierka. Wyciągnął „chusteczkę” i w mgnieniu oka przypomniał sobie maturę.